Daar is Gloria.
Ze is achter in de vijftig.
Ze is gescheiden, met volwassen kinderen die ze naar haar zin net iets te weinig ziet. Ze heeft een leuk huis en een baan en een schoonmaakster en een collectie grote designerbrillen. Ze heeft het druk, haar leven is vol, maar toch zoekt ze nog iets en daarom gaat ze af en toe in het weekend naar een disco voor senioren. Daar drinkt ze een glaasje teveel, flirt, wacht tot iemand haar ten dans vraagt, danst. En gaat uren later op enigszins wankele benen alleen naar huis, waar ze opgewacht wordt door de verwaarloosde kat van haar verslaafde buurjongen.
Een keer, op zo'n avond vangt ze over de schouder van haar danspartner de blik van een man. Hij kijkt weg, verlegen, zij blijft kijken, zonder schaamte. Ze ziet iets in hem, ze wil hem, ze spreekt hem aan en aan het eind van de avond neemt ze hem mee naar huis en gaat met hem naar bed.
Gloria ziet in deze Rodolfo eigenlijk niet veel meer dan een leuke one night stand - ze maakt zich geen illusies. Ze is dan ook een beetje verbaasd als hij haar een paar dagen later opbelt omdat hij haar nog een keer wil zien, en nog verbaasder als hij haar vervolgens vertelt dat hij zo enorm onder de indruk is van haar, en dat ze hem zijn levensvreugde heeft teruggegeven.
Hij: gescheiden, met een ex en volwassen dochters die nog steeds volledig financieel en emotioneel van hem afhankelijk zijn, kan wel wat levensvreugde gebruiken.
En zij, ze smelt en ze valt. Voor zijn aandacht, de seks, zijn enthousiasme voor haar. Ze begint te geloven dat dit de nieuwe liefde is waar ze, al wilde ze het zichzelf niet toegeven, eigenlijk naar op zoek was. Ze laat haar voorzichtigheid varen en ze geeft haar hart, helemaal, en als ze in de gaten krijgt dat deze Rodolfo haar overgave niet aankan - is het te laat.
Ze doet haar ogen dicht en wil zo graag geloven dat dit hem is, de Liefde. En dan gaat alles mis: hij leest haar liefdespoezie voor maar liegt over haar tegen zijn dochters, zij stelt hem voor aan haar familie en hij gaat er zonder gedag te zeggen vandoor als zijn ex belt, hij neemt haar mee naar een sjiek hotel en laat haar halverwege het diner alleen achter omdat hij het gewoon niet kan, een nieuw leven beginnen.
Ze verdrinkt haar verdriet in een serie cocktails en wordt sochtends zonder schoenen wakker op het strand.
'Gloria' is een prachtige film over zelfbedrog (iets waar Rodolfo en Gloria zich allebei even schuldig aan maken), over behoefte aan aandacht, moeite met eenzaamheid, en het verlangen naar liefde zoals dat door alle generaties door alle tijden heen ervaren wordt.
Het verschil tussen Gloria en Rodolfo is waar het uiteindelijk over gaat. Ze zijn allebei bang, maar terwijl Rodolfo geen enkel risico neemt, en een nieuwe toekomst de rug toekeert, wil Gloria alles uitproberen. Ze maakt contact, ze wordt dronken, ze gaat op lachcursus, ze rookt de hash op die haar buurman voor haar deur verloren is. En als ze zich eenmaal gerealiseerd heeft dat de liefde die ze dacht gevonden te hebben niets anders was dan een leugen in de vermomming van liefde, voelt ze zich niet meer alleen - omdat ze zichzelf vindt.
Als ze zover is, kan ze een flauwe, maar welverdiende wraakactie uitvoeren op Rodolfo, en daarna in een opzichtig glitterjasje naar de bruiloft van een vriendin rijden. Daar zit ze eerst aan de kant van de dansvloer, een beetje melancholiek. Maar dan klinkt 'Gloria' van Umberto Tozzi uit de luidsprekers, en, eerst aarzelend nog, maar steeds zelfverzekerder, begint ze te dansen - met niemand, ze danst met zichzelf, en ze lacht en straalt.
Gloria schaamt zich niet. Ze zoekt en maakt fouten en ontdekt en verliest. En danst alleen, zonder eenzaam te zijn.
Inspiratie voor liefdeszoekers van alle leeftijden.
Mooi gezegd
ReplyDelete