Darin besteht die Liebe: Dass sich zwei Einsame beschützen und berühren und miteinander reden.
Rainer Maria Rilke
Het was een hele gewone zondag.
Er moest kattenkots opgeruimd worden, en een doucheputje vroeg om ontstopping. Daarna kwam nog de al te geurige verrassing van een volle parfumfles die op de stenen badkamervloer in duizend stukjes viel.
Maar toen was er ontbijt, met zachtgekookte eieren, en daarna was er een luie ochtend met koffie en de krant. Een fietstocht door de regen, een middag in de sauna inclusief middagdutje. En tenslotte een heerlijk diner in 1 van de meest bijzondere Amsterdamse restaurantjes - 'van een andere planeet', zei Dennis, en dat klopt wel zo'n beetje.
Het was ook de 19e verjaardag van deze dag:
Wist ik waar ik 'ja' tegen zei, in 1995? Het meisje van toen, ik ken haar niet meer zo goed. Maar ik weet wel heel zeker dat ik me destijds geen enkele voorstelling maakte van hoe een relatie er uit zou kunnen zien, na 19 jaar samen zijn.
Als iemand me toen verteld had welke vorm dat samenzijn in de loop der jaren zou krijgen, dan had de 26 jarige mij heel hard gelachen. Of was geschrokken, en zou gezegd hebben, 'nog in geen miljoen jaar!'
Het is een vorm die niet iedereen snapt, en die soms vragen oproept, en oordelen, en discussie. Maar wat er ook gebeurt en wat de wereld daar ook van vindt - wij zijn nog steeds twee mensen die elkaar beschermen, aanraken, en met elkaar praten.
Ik zou me geen mooiere vorm kunnen bedenken. En dat hoeft ook niet, want dit mooie leven is mijn leven.
No comments:
Post a Comment