"Oh, slecht", zei ik. "Het schiet maar niet op. Ik heb al dagen niks gedaan. Nee, het gaat niet goed."
En toen keek ik even uit het raam naar de meeuwen die voorbij vlogen, en toen zei ik: "Weet je, ik kan ook zeggen, dat het heel goed gaat! Ik heb vorige week 2 stukjes geschreven. Terwijl ik het verder heel druk had. En het zijn stukjes waar ik erg tevreden over ben. Dus, ja, het gaat langzaam, maar goed."
Een paar dagen later moest ik iets ingewikkelds doen en was daarover aan het sms-en met een vriendin. "Heb je nog wijze raad", vroeg ik.
"Het is zo ingewikkeld als je zelf wilt", verscheen er op het schermpje van mijn telefoon.
Weer later had ik een ontmoeting met een dierbare vriend die al jarenlang mijn grote inspiratie is als het gaat om anders durven denken. Zijn motto: kijk niet naar wat er fout gaat, maar naar wat er goed gaat. En als je het al over problemen moet hebben - de enige handige benadering (die je vooruit kan helpen) is: kijk, leuk, een probleem!
Deze losse flodders als inspiratie voor iedereen die dit leest om de dingen eens van een ongewone kant te bekijken. De zijkant, de achterkant, de onverwachte kant. Het is niet altijd makkelijk, het is het ongebaande pad, maar je kan mooie dingen ontdekken. Dat je iets wat je al 20 jaar doet, best een keertje niet kan doen, bijvoorbeeld. Of dat je iets wat je al heel lang wil, maar niet durft, omdat je denkt dat je er te oud/te jong/te slim/ te dom - of wat dan ook voor bent, misschien gewoon een keer kan proberen.
Dat als andere mensen zeggen dat iets niet kan, dat juist een reden is om bij jezelf na te gaan of je het wil, en waarom zou het dan niet kunnen? (Nog vorige week las ik de mening van een vooraanstaand modejournaliste: vrouwen ouder dan 35, kunnen geen rokjes boven de knie meer aan. Hm. Ik voer bijgaande foto's maar even aan als bewijs voor een andere mening. Maar wie het met haar eens is, mag het zeggen).
Dat de achterkant, de ongeziene kant, van dingen je onverwachte informatie geeft. Hoe je knieholtes eruit zien, en je achterhoofd (ik mag wel weer eens naar de kapper). De lijn van je rug als je ergens naar staat te kijken. Dat, en veel meer, voor wie durft.
(foto's: Suzanne de Graaf)
No comments:
Post a Comment