Ik neem graag ringen mee, als vakantiesouvenir. Soms krijg ik ze cadeau, maar vaker koop ik ze voor mezelf. Dat begon vijf jaar geleden, toen ik een paar dagen alleen in Antwerpen verbleef. Het was, denk ik, de eerste keer dat ik echt langere tijd alleen op reis ging - alleen in een groot hotel, alleen uit eten, alleen in het cafe. Ik herinner me een glorieus diner in restaurant l'Epicerie du Cirque - destijds nog betaalbaar, nu verhuisd naar een nieuwere en hippere locatie en niet meer voor mijn budget - en een lange avond aan de bar van het jenevercafe de Vagant, mijn aandacht verdelend tussen Paul Auster en de erg leuke barman.
Aan het eind van de 4 dagen kocht ik in een klein sieradenwinkeltje een ring voor mezelf: als cadeau, als herinnering, als symbool voor de dagen waarin ik voor mezelf zo'n goed gezelschap was geweest. De steen is een rozenkwarts: de steen van de onvoorwaardelijke liefde.
Afgelopen herfst was ik met Dennis in Colorado Springs. We maakten een uitstapje naar Manitou Springs, een historisch stadje dat eruit ziet zoals stadjes in het Wilde Westen eruit horen te zien, met saloons en rare winkeltjes en mooie uithangborden. Dennis streek neer in een cafe op zoek naar het altijd zo gewenste, maar meestal vluchtige en onbetrouwbare wifi-signaal, en ik maakte een ommetje op zoek naar ansichtkaarten. Ik bleef lang weg. Ik kwam terug met ansichtkaarten, postzegels, en een ring.
Onlangs in
Quedlinburg ging ik op speurtocht naar de sieradenwinkel waar ik drie jaar geleden een ring uitzocht. Ik vond de winkel, maar er werden nu truien en laarzen verkocht, al stond de oude naam nog op de gevel. Ja, dat gebeurt natuurlijk, en waarom zou alles blijven zoals het was, alleen om mij een plezier te doen? Dan maar geen ring, dit keer.
Een paar dagen later, in een ander smal straatje, liep ik tegen een sieradenwinkel aan. 'Dan deze maar proberen,' dacht ik. Maar eenmaal binnen herkende ik de eigenaar. De winkel was gewoon verhuisd.
Ik begroette hem met een enthousiasme en breedsprakigheid die veel te maken hadden met het feit dat ik al dagen geen gewoon gesprek had gevoerd, en paste tientallen ringen. Tot ik een ring zag met een eigenaardige, haast doorzichtige steen doorschoten met bruine en goudkleurige 'takjes'. Takjes die, onmiskenbaar, de letter K vormden.
'Deze ring heeft de eerste letter van mijn naam!' riep ik tegen de eigenaar. Hij keek me een beetje meewarig aan en zei: 'Ja, dat is natuurlijk toeval he?' Warrige, niet-meer-jonge dame alleen, die overal wat achter zoekt, zal hij wel gedacht hebben.
Ik kocht die dag niets. Ik had alle tijd om er een nachtje over te slapen, en de kans dat er iemand voorbij zou komen die een ring met een letter K voor mijn neus zou wegkapen, leek me klein. En de volgende dag zei de eigenaar: 'Wie schön! U komt terug voor uw ring! De ring met de letter!'
Weer in Amsterdam, verbonden met internet, zocht ik op wat de de steen betekent.
Rutilated Quartz: een steen die energie geeft, liefde aantrekt, relaties stabiliseert, angst vermindert, en helpt bij het nemen van grote beslissingen.
En deze is speciaal voor mij.
