rabarberrabarberrabarber

Gisteren werd een rabarberdroom werkelijkheid.

In de avondzon, tijdens een fantastisch en gezellig weekend van de rollende keukens, een 3-gangen rabarbermenu geserveerd krijgen in het Rabarcello gelegenheidsrestaurant van Mister Kitchen.

Versgebakken rabarberbrood, een pittige rabarber tomatensoep met dragon en gehakte hazelnoten, geroosterd varkensvlees met gebakken venkel en rabarberchutney, en een toetje van rabarberijs, rabarbercompote, crumble en vanilleroom. En o ja, een Rabellini (rabarber-prosecco cocktail) en rabarcello (rabarberlikeur) erbij te drinken.
Dat alles, jawel, voor 15 euro.

Er was een hoop te eten bij de Rollende Keukens, en naarmate de dag vorderde veranderde het Westerpark steeds meer in een vrolijke chaos vol aangeschoten mensen, lange rijen voor de kraampjes en uitverkocht eten. Wat zou het dan makkelijk zijn om hier en daar een steekje te laten vallen. Maar niet alleen werden we bij Rabarcello bediend door een meisje dat snel en behendig tussen de tafels doorsprong en ook nog eens bleef lachen, we kregen ons eten op echte borden en drankjes uit echte glazen. En dat eten was, van het versgebakken brood tot de slagroom-met-vanille-spikkels bij het toetje, met zoveel zorg en aandacht en liefde klaargemaakt, dat ik diep onder de indruk was.

Rabarberdromen maakt een buiging voor Rabarcello!

Zelfs de zonsondergang was rabarberkleurig. Nou ja, misschien zie ik alles iets teveel door een roze rabarberbril...

disclaimer Ik ken de mannen van Mister Kitchen persoonlijk, en werk af en toe voor ze. Maar ik zeg alleen dat ik iets lekker vind, als ik iets lekker vind. Als ik iets niet lekker vind, zeg ik niets.

MonoPolySoep

Het moderne leven.

Maak een pan soep (kippensoep met kikkererwten en macaroni. Veel rozemarijn en knoflook, en een paar kerstomaatjes) om mee te nemen naar Vriend in Andere Stad.

(zet de soep eerst een paar uur in de vriezer, anders gaat het zo klotsen in de trein).

Hou een portie achter zonder pasta, voor de Man in Amsterdam, die wel van soep houdt, maar niet van soep waar EN peulvruchten EN pasta in zit.

Niks ingewikkelds aan.

Een studie in contrasten

Wie veel reist kan veel vertellen.

Wie veel mensen kent maakt kans om veel te eten uitgenodigd te worden - en aan andere tafels, in nieuw gezelschap, inspiratie op te doen.

Inspiratie voor grote en kleine levensvraagstukken. Verhalen horen over andere levens, ontdekken hoe je ook naar de dingen kan kijken. Of wat minder hoogdravend, gewoon inspiratie voor de volgende maaltijd.

Vorige week was ik weer eens te gast aan de tafel. Doperwtensoep met avocadoroom, kreeg ik te eten. Zelf wil ik eigenlijk altijd iets knapperigs-hardgebakkens als garnering van een gebonden, gepureerde soep. Croutons, van brood of tempeh. Hard gebakken krokante reepjes oesterzwam. Gepofte pompoenpitten. Geroosterde amandelen. Enzovoorts. Maar die soep (een recept uit Yvette van Boven's Homemade), een vrij dunne soep die er niet alleen groen uitziet maar die ook groen smaakt, fris en kruidig en grassig, die warme soep met een flinke lepel zachte romige lichtzure, door een vleugje basilicum gekuste avocado creme... die soep was helemaal perfect, en had geen krokant accent nodig.

Een paar dagen later maakte ik thuis tomatensoep (de allersimpelste versie: beetje ui en knoflook bakken, tomaten uit blik en bouillon erbij, aardappel in blokjes erbij, koken en pureren) en at hem met een grote klodder koele, frisse cottage cheese. En o wat was dat lekker. En de volgende dag at ik een restje van dezelfde soep, met alweer cottage cheese, EN tempeh croutons.

Hete soep, zachte koele romige kaas, pittige knapperige stukjes tempeh. Het beste van alle werelden en alle inspiraties, samen in 1 soepkom.

Van regen en dood

THROUGH winter-time we call on spring,
And through the spring on summer call,
And when abounding hedges ring
Declare that winter's best of all;
And after that there's nothing good
Because the spring-time has not come -
Nor know that what disturbs our blood
Is but its longing for the tomb.

W.B. Yeats - The Wheel

*********************

De vertaling hiervan stond vandaag in de krant en nodigde uit tot het opzoeken van het origineel, dat donkerder, geheimzinniger en intrigerender is. En dat komt niet omdat ik beter Nederlands begrijp dan Engels, want dat is misschien wel helemaal niet zo.

Het was vandaag bijzonder toepasselijk omdat het leek alsof echt iedereen vol overgave en toewijding aan het klagen was over het weer.
"het is mei! hoe kan het nou zulk weer zijn in mei!"
"waar is de zon?"
"wanneer wordt het zomer?"
enzovoorts.

Nu weet ik het dus: klagen over het weer, en over de seizoenen, en over dat alles niet is zoals je het graag zou willen, betekent dat je geen zin hebt in het leven. Dat is wat ons hart verontrust.

Ik heb er geen last van, van de regen, van het feit dat het seizoen niet past bij het weer. Maar ja, mijn leven is dan ook behoorlijk geweldig op het moment.