Gratis liefde

Dikzak ontmoet zijn eigen 3D-model

Dikzak woont nu meer dan een jaar bij ons. We moesten aan elkaar wennen, maar dat proces duurde niet lang. Ik ben precies 1 middag nerveus geweest, dat ik geen goede kattenmoeder zou zijn - dat ik hem zou vergeten eten te geven, dat hij uit het raam zou vallen, van die dingen. Maar nu, nu is hij er gewoon. Weliswaar te gast, een logé, die op een dag weer zal vertrekken, maar vooralsnog een vrolijkmakend deel van mijn dagelijksheid.

Hij heet Dikzak, de naam die zijn echte moeder hem gegeven heeft. Soms sta ik op het balkon en roep hem als hij bij de buren van de bamboe zit te knagen. 'Diiiikzak! Kom je?' En daar schaam ik me allang niet meer voor.

Ik noem hem soms ook anders. Vaak, eigenlijk.

Dikkie
Dikkie Dik
Diksie
Dixie (klinkt hetzelfde, is dat niet)
Dikzak de Pikzak
Dikkie Pikkie
DiksiePiksie
DixiePixie (zie boven);
en dan nog de niet-Dikzakgerelateerde koosnaampjes, die overgebleven zijn van alle andere huisdieren die ik ooit had (en ach wat was Dozo toch lief..):

schatje
schatjepatatje
liefjepiefje
monster
monstertje
muisjepluisje (dat is een verspreking, want duidelijk wel voor knaagdieren, maar niet voor katten geschikt).

Soms zeg ik zomaar tegen DZ: 'ik hou van jou!' Hij zegt niks terug, natuurlijk. Een huisdier je liefde verklaren is heel ego-loos: hij hoort het niet, begrijpt het niet, het is een cadeau wat je de ruimte in slingert zonder enige verwachting van een tegenprestatie.

Een tijd geleden stuurde ik een mens een liefdesverklaring. En daar verwachtte ik natuurlijk wel een antwoord op. Dat antwoord kwam niet. Ik heb nooit durven vragen: heb je die brief eigenlijk ontvangen? Waarom heb je niks terug gezegd? Ik vroeg me af waarom ik eigenlijk een antwoord nodig had. Ik zou wel graag iemand willen zijn die liefde cadeau doet zonder tegenprestaties te verlangen. Maar dat blijkt minder eenvoudig, als je met mensen en woorden en gevoelens te maken hebt, in plaats van met spinnende katten en springerige ratjes.

Gelukkig is de ene mens de andere niet, en wordt de toekomst niet voorspeld door de in het verleden behaalde resultaten.

Dikzak geef ik voorlopig liefde, knuffels, eten, water en een schone kattenbak. Hij geeft mij knuffels, kopjes, gesnor, gepiep (miauwen kan hij niet), en een zachte buik om te aaien als hij over de grond rolt van de honger. Het is een goeie deal.