Trapeze

Some people don't care

if they live or they die

some people want to know

what it feels like to fly

so they gather the courage

and they give it a try

De lente is de tijd om weer in vorm te komen. Klaar voor de zomer: fit en strak, alle spieren getraind, geen flubbers en loshangende onderdelen.

Ik train deze lente vooral de spieren van de geest en de ziel en het hart, zo lijkt het. "Een trapeze zonder vangnet,", zei mijn geliefde. En hij kan het weten, want hij hangt ook aan zo'n touwtje. Zonder al teveel zekerheden, een beetje heen en weer zwaaiend, dingen onderzoekend, bij elke zwaai iets nieuws ontdekkend.

Vorige week was ik jarig. Het was een mooi feest - met een enorme pan chili, een enorme bakplaat met maisbrood, 30 mini pavlova's met room en rabarber (met dank aan mijn bonuskind). Er ging een ongelooflijke hoeveelheid wijn doorheen (de wijnboer zei: "mevrouw. zoveel wijn heeft u niet nodig hoor, voor 30 mensen." Ik zei: "dat zullen we nog wel eens zien!" Er waren 2 flessen over). En de volgende ochtend waren er, o wonder, maar liefst 2 mannen die (nog voor ze een ontbijtje op hadden) me hielpen met afwassen, opruimen, stofzuigen en orde scheppen.

Ik werd 44, wat niet jong is maar ook niet oud. Nog steeds vraag ik me op elke verjaardag af wat ik later wil worden als ik groot ben. Nog steeds heb ik geen antwoord, tenminste geen conventioneel antwoord. En dat is misschien maar goed ook, want wie gelooft een 44-jarige die nog chef-kok wil worden, of stewardess, of chirurg, of tuinier?

Toch streef ik wel iets na. Toch is er wel iets wat ik hoop te bereiken, iets waar ik elke verjaardag een beetje dichterbij hoop te komen.

Onverschrokken zijn.

Onverschrokken over de rand kijken, onverschrokken zwaaien aan de trapeze, met of zonder vangnet. Onverschrokken schrijven, onverschrokken leven.

Er is een boek, wat me al een tijdje van alle kanten wordt aangeraden: Feel the fear and do it anyway. Ik heb het nog altijd niet gelezen, maar soms is alleen het denken aan de titel al inspirerend. Bang zijn is niet erg, en onverschrokkenheid gaat ook niet over het ontkennen of ontwijken of verdoven of negeren van angst. Het gaat over angst voelen en erkennen en toch doen wat je wilt doen.

De vrije val.