Volwassen

18 jaar geleden zeiden we 'Ja'.

Ok, technisch gezien was dat alweer een paar dagen geleden. Destijds smeerden we onze huwelijksdag ook over 2 dagen uit, dus kan ik er best even na dato hier nog aandacht aan besteden.

Wie 18 is mag in Nederland stemmen maar in Amerika geen bier bestellen (maar wel een pistool bij zich dragen). Je mag je rijbewijs halen en in een oorlog vechten, om nog maar wat leuke dingen te noemen.

Een volwassen huwelijk, dus, zou je zeggen.

We zeggen nog dagelijks ja, al hadden we 18 jaar geleden in onze raarste dromen niet bij elkaar kunnen fantaseren hoe ons leven er nu uitziet. En elke dag geven we elkaar het mooiste en grootste cadeau: vrijheid.



Lieve ManTegenWieIk18JaarGeleden'Ja'zei:

Ik wil nog graag minstens 18 jaar met jou over de wereld reizen/kopjes thee drinken/op de bank zitten (soms)/eten&drinken&lekker voor je koken/ het oneens zijn over welke films we leuk vinden/horen dat je bril kwijt bent onee toch niet/horen dat je je bril kwijt bent maar nu echt/zakken chips eten (allebei precies de helft)/luisteren naar je verhalen gedachtes twijfels avonturen/thuiskomen en je vertellen over mijn gedachtes twijfels en avonturen/je onverwachts op mijn werk zien langskomen om me een kus te geven/in t cafe de week doornemen/horen dat je me gemist hebt als ik een paar dagen weg ben/weten dat we samen zijn ook als we niet samen zijn.

Dat allemaal en meer. Want als deze 18 jaar ons zo verrast hebben, wie weet wat er dan nog komt?