Een kleine liefdesbrief

Lief Speijkervet,

Gisteren had ik iets te vieren. Er waren hobbels overwonnen, keuzes gemaakt, grote emoties gevoeld, en na een paar dagen van onrust was er een voorzichtige (laten we niet al te hard op de zaken vooruitlopen) kalmte neergedaald. De vriendin met wie ik uit eten zou gaan liet het afweten, en zo zat ik, met mijn 'ik wil iets vieren'-gevoel, alleen in het café met de krant en een biertje, mijmerend over de volheid en rijkheid van mijn leven.
Zal ik dan een pizzaatje eten bij de buren? Altijd lekker, maar echt feestelijk is dat niet. En dus fietste ik naar jullie.

In verre landen en vreemde steden ga ik graag alleen uit eten. In mijn eigen stad beperkt mijn 'alleen in de horeca' ervaring zich meestal tot het stamcafé en de pizzeria. Waarom eigenlijk? Omdat er toch ergens nog een restje zit van het gevoel dat het raar is om alleen van iets te genieten, en dat dit logischer is om te doen als je op vakantie bent, dan op een doordeweekse avond in je eigen stad, als je net zo goed naar huis zou kunnen gaan om met een kaastosti voor de tv te gaan zitten?

Het was maanden geleden dat ik bij jullie geweest was, maar ik werd begroet met "Leuk dat je er weer bent," ik kreeg een fijne tafel met uitzicht, een glaasje prosecco van het huis, en eten dat (zoals ik dat van jullie gewend ben) tegelijkertijd aards en glamoreus, spannend en troostrijk is.

Mijn salade met eendenborst, eendenmaagjes, grapefruit en dadels was 1 van de lekkerste dingen die ik in maanden at. Het was ook 1 van de dapperste gerechtjes die ik het afgelopen jaar in een restaurant gegeten heb. De rijke smaak van het vlees, de bittere grapefruit en zoete dadel werkten voor mij perfect samen, maar ik zou me best kunnen voorstellen dat het voor veel mensen een te heftige, uitgesproken smaakcombinatie was. Aan de tafel naast me hoorde ik een paar keer het woord 'apart' vallen (over andere dingen op het menu) en dat is toch vaak een beleefde manier om te zeggen dat iets niet helemaal je smaak is.

Mijn smaak was het wel. Ik at mijn salade, ik dronk een glas wijn en nog een glas wijn. De bediening was er als ik ze nodig had en lieten me met rust als ik aan het eten was, en na de salade kwam er nog een fantastsiche wildzwijn-braadworst met linzen en muntpesto, en kon ik me maar net beheersen om geen toetje met rabarber te bestellen.

In een behoorlijk complex leven waarin veel mensen een rol spelen, en er een hoop van mijn tijd besteed wordt aan het nadenken over relaties, aan het ontmoeten van mensen, aan het contact maken en verbindingen leggen en samenzijn met iedereen die belangrijk voor me is, kan zo'n avond in mijn eentje een oase zijn van broodnodige rust. Ik was even vergeten dat ik niet op reis hoef om zo'n date met mezelf te hebben, en dankzij jullie weet ik het weer.

Speijkervet! als julie beloven stoer en dapper lekkers op de kaart te blijven zetten (merg! bloedworst! eendenmaagjes! zure zult!), en er altjd voor te zorgen dat een solo-dineerder zich welkom en op zijn/haar gemak kan voelen, dan beloof ik dat ik snel terug zal komen. Alleen, of met iemand die me lief is.

Liefs,

een tevreden gast.