Het stel zonder gezicht.
wat we dronken, aan het eind van de avond: waldhimbeergeist. Een soort sterke drank waar de essentie van framboos in zit... je ruikt het, je proeft het, maar toch ook weer niet.
De fluoriserend gele cake op de achtergrond was een worteltaart met chocola.
Het Dom plein in Erfurt.
Willekeurig Erfurts terras.
Lunch met bier: Dunkles Weissbier (wie het snapt mag het zeggen) en het lokale biertje: Kostritzer Schwarzbier. De eerste keer smaakte het zozo, maar ik ben er al helemaal aan gewend.
Het bier werd begeleid door een andere lokale specialiteit die letterlijk op elke menukaart staat:
Thüringer Sülze. Een soort zure zult... die je ongetwijfeld in vele meer en minder smakelijke incarnaties kunt tegenkomen. Deze was huisgemaakt, sappig vlees en licht knapperige groente in heerlijke aspic. Er had van mij iets meer zuur bij gemogen of een echt pittige mosterd, maar het was evengoed erg lekker.
I would like a slice of thees very mucho.
ReplyDelete